تومور هاي مغزي

مغز انسان در يك محفظه استخواني به نام جمجمه قرار دارد. وقتي توده يا توموري در آن شكل مي گيرد از هر سو به بافت اطراف مغز فشار مي آورد و علائمي ايجاد مي كند. تومور هاي مغزي ، به خصوص تومورهاي بدخيم، لجام گسيخته اند و با سرعت تكثير مي شوند و به همين دليل، درمان به موقع در اين بيماري ضرورت دارد براي اينكه از پيشرفت آن جلوگيري به عمل آيد.

انواع تومور هاي مغزي خوش خيم

تومور كوردوما تومار خوش خيمي است كه از رشد آهسته برخوردار بوده و در ميان افراد داراي محدوده سني ۵۰ تا ۶۰ سال شايع مي باشد. معمول ترين مكان بروز اين نوع تومور در كف جمجمه و يا در بخش پاييني ستون فقرات مي باشد. علي رغم اينكه تومور كوردوما خوش خيم است، اما ممكن است به استخوان كناري حمله نموده و فشاري را به باف عصبي كناري وارد نمايد. اين نوع تومورها بسيار نادر هستند و تنها ۰٫۲ درصد از كل تومورهاي مغزي اوليه را تشكيل مي دهند.

كرانيوفارنيژيوم عموما تومورهاي خوش خيمي هستند اما به دليل اينكه محل رشدشان نزديك به ساختارهاي حساس عميق مغز است، برداشتن آنها دشوار مي باشد. آنها معمولا از بخشي از غده هيپوفيز سرچشمه گرفته (ساختاري كه تنظيم كننده بسياري از هورمون هاي بدن مي باشد)، از اين رو تقريبا همه بيماران مبتلا به اين نوع سرطان نياز به درمان جايگزيني هورموني دارند. 

گانگليوسيتوما، گانگليوما و آناپلاستيك گانگليوگليوما تومورهاي نادري هستند كه شامل سلول هاي عصبي نئوپلاستيك بوده، قابل تميز (تفكيك) مي باشند و عمدتا هم در افراد جوان بروز مي كنند.

گلوموس جوگولار تومورهاي خوش خيمي هستند كه معمولا در زير قاعده جمجمه و در بالاي وريد ژوگولار ايجاد مي گردند. آنها رايج ترين فرم تومور گلوموس هستند. تومورهاي گلوموس به طور كل ۰٫۶ درصد از نئوپلاسم سر و گردن را تشكيل مي دهند

تومور مغزي

تومور مغزي كه به تومور درون جمجمه اي معروف مي باشد، توده اي غير عادي از يك بافت به شمار مي رود كه با رشد و تكثير شدن غير قابل كنترل سلول ها ايجاد مي شود. ظاهرا اين وضعيت توسط مكانيزمي كه وظيفه كنترل سلول هاي نرمال را به عهده دارد، چك نمي گردد. بيش از ۱۵۰ نوع متفاوت تومور مغزي شناسايي شده كه به دو گروه اصلي تومورهاي اوليه و متاستاتيك دسته بندي شده اند.

انواع تومورهاي مغزي

تومورهاي اوليه مغزي شامل آن دست از تومورهايي هستند كه از بافت هاي مغزي و يا بافت هاي اطراف مغز ايجاد مي گردند.
تومورهاي اوليه به عنوان تومورهاي گليال (تومورهايي كه از سلول هاي گليالي تشكيل شده اند) و يا تومورهاي غير گليال (تومورهايي كه روي و يا داخل ساختارهاي مغزي نظير عصب ها، رگ هاي خوني و غده ها رشد مي كنند) دسته بندي مي گردند كه مي توانند بدخيم و يا خوش خيم باشند.
تومورهاي مغزي متاستاتيك شامل تومورهايي هستند كه در نقطه اي خارج از مغز يعني در ناحيه ديگري از بدن (مانند سينه و ريه ) ايجاد شده كه در نهايت از طريق جريان خون به مغز راه مي يابد. تومورهاي متاستاتيك به عنوان سرطان در نظر گرفته شده و بدخيم مي باشند.

از هر چهار تني كه مبتلا به سرطان مي باشند يك تن دچار متاستاز مغزي شده و برآوردها نيز حكايت از آن دارد، هر ساله ۱۵۰۰۰۰ تن به اين نوع سرطان بدخيم دچار مي گردند. ۴۰ درصد از افرادي كه مبتلا به سرطان ريه مي باشند معمولا به متاستاتيك مغزي دچار مي گردند. در گذشته نتيجه براي بيماراني كه داراي متاستاتيك مغزي تشخيص داده مي شدند، چندان خوشايند نبود چرا كه نرخ زندگي اين افراد بيش تر از چند هفته بعد از تشخيص نبوده است. ابزارهاي پيچيده تشخيص در كنار ابداع روش هاي پرتوزايي و جراحي باعث شده تا كيفيت و نرخ زندگي براي افراد گرفتار متاستاز مغزي بهبود يافته و تا چندين سال افزايش يابد.