سياتيك

عصب سياتيك (sciatic nerve) طولاني‌ترين عصب بدن انسان كه از ناحيه كمري آغاز و تا انتهاي پا امتداد دارد. بيماري سياتيك به كمردردي گفته مي‌شود كه به دليل مشكل عصب سياتيك به وجود مي‌آيد.كه در قسمت تحتاني كم ي يا باسن ايجاد مي شود و در پا انتشار مي يابد و با سوزن سوزن شدن پا و ضعف پا همراه است.درسياتيك معمولا يك طرفه است اما مي تواند دو طرفه نيز باشد.

دردسياتيك مي تواند به صورت دردهاي ملايم يا شديد در نواحي مفصل كمر، باسن، پا و ساق پا ظاهر شود. شما همچنين ممكن است با احساس ضعف وبي حسي در اين نواحي مواجه شويد. بوسيله آسيب ديدگي هاي عصب و فشار روي عصب مانند فشار روي مهره ها (استخوان هاي ناحيه كمر و گردن) ايجاد مي شود. در زنان هنگام حاملگي احتمال ابتلا به چنين مشكلي بيشتر است. دلايل ديگر ممكن است مربوط به بيرون زدگي ديسك كمر يا آرتروز ستون فقرات باشد.

علت و علائم سياتيك

 بيشتر در سنين  50- 30 سالگي به وجود ميايد و علت عمده آن پاره شدن ديسك بين مهره اي است. به دليل ايجاد فشار به عصب سياتيك و يا وارد آمدن ضربه به ناحيه كمر علت ايجاد درد سياتيك مي باشد. پزشك شما براي تشخيص ممكن است ناحيه درد را از شما بپرسد، يا از شما بخواهد كه حركت اسكوات انجام دهيد، يا روي انگشتان پا راه برويد يا پايتان را بدون خم شدن زانو بلند كنيد. اين آزمايش‌هاي عضلاني به پزشك كمك مي‌كند كه دريابد آيا عصب سياتيك تحت فشار است يا نه.از علائم اين درد مي توان به موارد زير اشاره كرد:

• درد و گزگز در ناحيه پا و انگشتان
• احساس تير كشيدن يا سوزش شبيه شوك الكتريكي
• احساس گرفتگي عضلات

درمان تومور مغزي

تومورهاي مغزي به دو نوع تومور خوش خيم و بدخيم تقسيم مي‌شوند كه اين به تنهايي در تعيين پيش آگهي و آينده بيماري كافي نيست و محل تومور هم داراي اهميت است. سرطان ريه، سرطان پستان، سرطان كليه، ملانوم، و ديگر انواع سرطان معمولاً به مغز گسترش مي‌يابند. زماني‌كه اين امر اتفاق مي‌افتد، اين تومورها، تومورهاي مغزي متاستاتيك ناميده مي‌شوند.افراد مبتلا به تومورهاي مغزي متاستاتيك گزينه‌هاي درماني متفاوتي دارند. درمان اساساً به اين بستگي دارد كه سرطان در كجا آغاز شده است.

پرتو درماني

يكي از روش هاي درمان تومور مغزي پرتودرماني است. در روش پرتو درماني از اشعه ايكس با انرژي بالا استفاده مي شود تا بدين طريق سلول هاي سرطاني و غير عادي كشته شده و اندازه تومور نيز كوچكتر گردد. اگر از طريق جراحي نتوان تومور را نابود نمود، ممكن است از روش پرتو درماني براي اينكار استفاده شود.

در پرتو درماني خارجي، پرتوها تنها به ناحيه تومور تابانده شده، بنابراين باقي نواحي از معرض اين تابش ها در امان مي مانند. خطرات پرتودرماني طولاني مدت با استفاده از روش هاي جديد كاهش يافته است. از اين رو در كنار روش هايي نظير راديوتراپي تطبيقي سه بعدي از آي.ام.آر.تي كه شيوه جديدتر راديوتراپي تطبيقي سه بعدي است، استفاده مي گردد

تومور هيپوفيز

تومورهاي هيپوفيز رشد غير طبيعي است كه در غده هيپوفيز شما ايجاد مي شود. بيشتر تومورهاي هيپوفيز جز دسته تومور هاي خوش خيم هستند. آدنوم ها در غده هيپوفيز يا بافت هاي اطراف خود باقي مي مانند و به ساير قسمت هاي بدن گسترش نمي يابند. تومورهيپوفيز وقتي در حال كار است مي‌تواند هورمون هيپوفيز زيادي توليد كند و يا وقتي در حال كار نيست هورموني توليد نكند و فقط كمي افزايش حجم داشته باشد.

تومورهاي هيپوفيز بزرگ كه اندازه آن ها حدود ۱ سانتي متر و يا بزرگتر است به عنوان ماكروآدنوم شناخته مي شوند. اما تومورهاي كوچكتر ميكروآدنوم ناميده مي شوند. ماكروآدنوم ها، به دليل بزرگيشان، مي توانند بر غده هيپوفيز و ساختارهاي مجاور آن فشار وارد كنند.

علائم تومور هيپوفيز

تومورهاي بزرگ مي توانند باعث كمبود هورموني شوند. نشانه ها و علائم عبارتند از:

• تهوع و استفراغ
• ضعف
• احساس سرما
• دوره هاي قاعدگي نامنظم
• اختلال عملكرد جنسي
• افزايش ميزان ادرار
• كاهش يا افزايش ناخواسته وزن

علائم  تومور مغزي هيپوفيز ممكن است شامل سردرد ، از دست دادن بينايي باشد. همه‌ي افرادي كه به تومور هيپوفيز مبتلا هستند، تمامي ‌اين علائم را مشاهده نمي‌كنند. علائمي كه در بيمار بروز مي‌كند بسته به نوع تومور و اندازه و شكل آن مي‌تواند بسيار متفاوت باشد. برخي تومورهاي هيپوفيز ممكن است هيچ علائمي نداشته باشند

تومور مغزي

تومور مغزي توده اي است كه از رشد عيرطبيعي سلول ها در مغز به وجود مي آيد. اين توده ها مي توانند خوش خيميا بدخيم باشند. اگر تومور هاي خوش خيم به صورت درست درمان نشوند ممكن است به اندازه تومورهاي بدخيم خطرناك باشند. بعضي از تومور ها از بافت مغز شروع مي شوند كه به آن ها تومور هاي اوليه مي گويند. اما اغلب تومور هاي از قسمت هاي ديگر بدن مانند ريه ها ، سينه ، روده يا ملانوم ايجاد مي شوند.

علائم تومور مغزي

افراد مبتلا به تومور مغزي ممكن است علائم زير را تجربه كنند. گاهي اوقات افراد مبتلا به تومور مغزي هيچ كدام از اين تغييرات را ندارند. اين علائم مي توانند علت بيماري ها و مشكلات ديگر در بدن نيز باشند.بنابراين مشاهده اين علائم لزوما به معناي داشتن تومور مغزي نيست و جهت بررسي بايد توسط متخصص مغز و اعصاب معاينه شويد.

علائم تومور مغزي مي تواند به طور كلي يا خاص باشد. علائم عمومي ناشي از فشار تومور در مغز يا نخاع هستند. علائم خاص زماني  ايجاد مي شوند كه يك بخش خاص مغز به دليل تومور كار نكند.

تومور مغزي

مغز، عضو مهم و پيچيده‌اي است كه حدود ۱كيلو و ۳۵۰ گرم وزن دارد. نقش‌هاي مهم كنترلي، هدايتي و عكس‌العملي‌ به عهده اين عضو مهم است و فعاليت‌هاي متعددي از قبيل راه‌رفتن، صحبت، تنفس، فكركردن، عاطفه و هيجان‌ها و… را تنظيم مي‌كند.

تومور مغزي رشد يك توده غيرطبيعي در مغز است كه امكان دارد خوش‌خيم يا بدخيم باشد يا به عبارتي نوعي نئوپلاسم داخل‌جمجمه‌اي سخت و تو پُر، و يا يك تومور (رشد غير طبيعي سلولي)، در داخل مغز و يا كانال مركزي نخاع است. وجود هرگونه ضايعه‌اي در مغز اختلال‌هايي ايجاد مي‌‌كند كه گاهي براي رفع آن چاره‌اي جز جراحي نيست.

علائم تومور هاي مغزي

۵۰ درصد بيماران از سردرد شكايت دارند و مي‌توان گفت سردرد، شاخص‌ترين و اولين‌ نشانه است ولي بايد بدانيد تاكنون بيش از ۱۰۰ نوع سردرد شناسايي شده است كه فقط يكي از آنها به تومور ربط داده مي‌شود پس نبايد با هر سردردي به تومور مغزي مشكوك شد زيرا بسياري از اين دردها مي‌توانند ناشي از سردردهاي عصبي، ميگرني و خستگي و غيره باشند.

بسياري از بيماران كاهش تدريجي بينايي را جدي نمي‌گيرند و حتي فكرش را هم نمي‌كنند كه اين مشكل ممكن است با تومور مغزي در ارتباط باشد؛ زيرا اين مشكل به صورت تدريجي اتفاق مي‌افتد. معمولاً بيماران تا زماني كه با اشيا يك سمت بدن برخورد نكنند، متوجه اين مشكل نمي‌شوند.

آناتومي ستون فقرات و سيستم عصبي محيطي

نخاع

طناب نخاعي امتدادي از سيستم عصبي مركزي (‏CNS‏) است كه شامل مغز و نخاع مي باشد. طناب نخاعي در پايين ساقه ‏مغز، در منطقه اي به نام بصل النخاع آغاز مي شود، و در كمر به تدريج باريك مي شود و مخروط انتهايي (‏Conus ‎medullaris‏) را ايجاد كرده و در آن نقطه به پايان ميرسد. ‏

از لحاظ كالبد شناسي، طناب نخاعي از راس بالاترين استخوان گردن يا به عبارتي اولين مهره ي گردن به نام مهره ‏C1‎، امتداد ‏يافته و تقريبا تا سطح بالاترين مهره كمري به نام مهره ي ‏L1‎‏ مي رسد. مهره ي ‏L1‎‏ بالاترين استخوان كمر بوده و درست در ‏زير قفسه سينه قرار دارد. طول طناب نخاعي حدود ۱۸ اينچ (۴۵ سانتي متر) است و شكل نسبتا استوانه اي دارد. بخش هاي ‏سرويكال (گردني) و لومبار (كمري) دو منطقه برجسته طناب نخاعي را ايجاد كرده اند. يك بافت همبند به نام فيلوم ترمينال ‏يا رشته ي انتهايي از را مخروط انتهايي شروع شده و تا لگن ادامه مي يابد.

در انتهاي طناب نخاعي (يعني مخروط انتهايي)، ناحيه “دم اسب” قرار دارد؛ اين ناحيه مجموعه اي از عصب هايي است كه ‏نامش از كلمه لاتين “‏cauda equina‎‏”، به معناي دم اسب برگرفته شده است (آناتوميست ها يا كالبد شناسان اوليه فكر ‏مي كردند كه مجموعه ي اين اعصاب شبيه دم اسب است).‏

مايع مغزي نخاعي (‏CSF) طناب نخاعي را احاطه مي كند، كه آن هم توسط سه لايه محافظ به نام مننژ يا پرده هاي مغزي ‏‏(سخت شامه، عنكبوتيه و نرم شامه) محافظت مي شود

همي فاسيال اسپاسم

اين بيماري خيلي شايع نيست ولي نادر هم نيست . اين بيماران دچار انقباضات غير ارادي و مكرر نصف صورت خود هستند. اين بيماري تيك نيست و بيمار نمي تواند اگر بخواهد دقايقي كاملا آنها را كنترل نمايد.

تفاوت همي فاسيال اسپاسم با تيك

در تيك ما نمي گوييم حركات غيرارادي هستند بلكه شخص بنا به عادت يا استرس يك حركتي را بسيار تكرار ميكند بطوريكه به شكل يك عادت ناخواسته هم در مي آيد.
اگر به فرد دچار تيك بگوييم اين حركت را تكرار نكن ميتواند دقايق يا حتي ساعاتي آنها را تكرار نكند اما در همي اسپاسم اين امر مقدور نيست.
حتي در موارد پيشرفته و نسبتا شديد در خواب هم تكرار ميشود و شما ميتوانيد با مشاهده اين انقباضات در صورت بيمار در زمان خواب عميق آن را از تيك متمايز كنيد.

عملكرد همي فاسيال اسپاسم

اين بيماري اغلب از يك قسمت صورت شروع ميشود كه بيشتر از ناحيه يك چشم است.
بيمار در طرف مبتلا پلك بيشتري ميزند و اگر دقت كنيد چشم مبتلا به اندازه طرف سالم باز نميشود (مثل اينكه فرد چشمك ميزند). به اشتباه ممكن است بگويند افتادگي پلك دارد ولي اگر دقت شود ميبينيد كه پلك شل و افتاده نيست بلكه منقبض و جمع شده است و موقع انقباض با دست هم باز نمي شود. سپس انقباضات به اطراف دهان هم كشيده شده و صورت هم در آنطرف جمع و منقبض ميشود و به اصطلاح صورت كج ميشود.
در روزهاي اول ابتلا ممكن است گاهي خود به خود برطرف شود ولي معمولا روز به روز بيشتر مي شود . انتشار اين انقباضات گاهي به گردن و اطراف گوش و حتي پوست پيشاني و جلو سر هم در همان طرف منتشر ميگردد.
برخلاف فلج نيمه صورت يا بلز در اين حالت خطر مهمي متوجه شخص نيست بلكه از جهت زيبايي و ناخوشايندي چهره اهميت دارد.
اين بيماري درد يا بي حسي در صورت ندارد. علائم ديگر مانند دوبيني و تهوع و مشكل بلع همراه ندارد. اختلال واضحي در تكلم ايجاد نمي شود.
علت اين بيماري وجود يك شريان در كنار عصب صورتي و وارد شدن فشار ناشي از ضربانات اين شريان بر عصب است. اين تماس اغلب در داخل مغز و محل خروج عصب از ساقه مغز است.