آناتومي ستون فقرات و سيستم عصبي محيطي

نخاع

طناب نخاعي امتدادي از سيستم عصبي مركزي (‏CNS‏) است كه شامل مغز و نخاع مي باشد. طناب نخاعي در پايين ساقه ‏مغز، در منطقه اي به نام بصل النخاع آغاز مي شود، و در كمر به تدريج باريك مي شود و مخروط انتهايي (‏Conus ‎medullaris‏) را ايجاد كرده و در آن نقطه به پايان ميرسد. ‏

از لحاظ كالبد شناسي، طناب نخاعي از راس بالاترين استخوان گردن يا به عبارتي اولين مهره ي گردن به نام مهره ‏C1‎، امتداد ‏يافته و تقريبا تا سطح بالاترين مهره كمري به نام مهره ي ‏L1‎‏ مي رسد. مهره ي ‏L1‎‏ بالاترين استخوان كمر بوده و درست در ‏زير قفسه سينه قرار دارد. طول طناب نخاعي حدود ۱۸ اينچ (۴۵ سانتي متر) است و شكل نسبتا استوانه اي دارد. بخش هاي ‏سرويكال (گردني) و لومبار (كمري) دو منطقه برجسته طناب نخاعي را ايجاد كرده اند. يك بافت همبند به نام فيلوم ترمينال ‏يا رشته ي انتهايي از را مخروط انتهايي شروع شده و تا لگن ادامه مي يابد.

در انتهاي طناب نخاعي (يعني مخروط انتهايي)، ناحيه “دم اسب” قرار دارد؛ اين ناحيه مجموعه اي از عصب هايي است كه ‏نامش از كلمه لاتين “‏cauda equina‎‏”، به معناي دم اسب برگرفته شده است (آناتوميست ها يا كالبد شناسان اوليه فكر ‏مي كردند كه مجموعه ي اين اعصاب شبيه دم اسب است).‏

مايع مغزي نخاعي (‏CSF) طناب نخاعي را احاطه مي كند، كه آن هم توسط سه لايه محافظ به نام مننژ يا پرده هاي مغزي ‏‏(سخت شامه، عنكبوتيه و نرم شامه) محافظت مي شود