تومور هاي مغزي

مغز انسان در يك محفظه استخواني به نام جمجمه قرار دارد. وقتي توده يا توموري در آن شكل مي گيرد از هر سو به بافت اطراف مغز فشار مي آورد و علائمي ايجاد مي كند. تومور هاي مغزي ، به خصوص تومورهاي بدخيم، لجام گسيخته اند و با سرعت تكثير مي شوند و به همين دليل، درمان به موقع در اين بيماري ضرورت دارد براي اينكه از پيشرفت آن جلوگيري به عمل آيد.

انواع تومور هاي مغزي خوش خيم

تومور كوردوما تومار خوش خيمي است كه از رشد آهسته برخوردار بوده و در ميان افراد داراي محدوده سني ۵۰ تا ۶۰ سال شايع مي باشد. معمول ترين مكان بروز اين نوع تومور در كف جمجمه و يا در بخش پاييني ستون فقرات مي باشد. علي رغم اينكه تومور كوردوما خوش خيم است، اما ممكن است به استخوان كناري حمله نموده و فشاري را به باف عصبي كناري وارد نمايد. اين نوع تومورها بسيار نادر هستند و تنها ۰٫۲ درصد از كل تومورهاي مغزي اوليه را تشكيل مي دهند.

كرانيوفارنيژيوم عموما تومورهاي خوش خيمي هستند اما به دليل اينكه محل رشدشان نزديك به ساختارهاي حساس عميق مغز است، برداشتن آنها دشوار مي باشد. آنها معمولا از بخشي از غده هيپوفيز سرچشمه گرفته (ساختاري كه تنظيم كننده بسياري از هورمون هاي بدن مي باشد)، از اين رو تقريبا همه بيماران مبتلا به اين نوع سرطان نياز به درمان جايگزيني هورموني دارند. 

گانگليوسيتوما، گانگليوما و آناپلاستيك گانگليوگليوما تومورهاي نادري هستند كه شامل سلول هاي عصبي نئوپلاستيك بوده، قابل تميز (تفكيك) مي باشند و عمدتا هم در افراد جوان بروز مي كنند.

گلوموس جوگولار تومورهاي خوش خيمي هستند كه معمولا در زير قاعده جمجمه و در بالاي وريد ژوگولار ايجاد مي گردند. آنها رايج ترين فرم تومور گلوموس هستند. تومورهاي گلوموس به طور كل ۰٫۶ درصد از نئوپلاسم سر و گردن را تشكيل مي دهند