تومور هاي مغزي

مغز انسان در يك محفظه استخواني به نام جمجمه قرار دارد. وقتي توده يا توموري در آن شكل مي گيرد از هر سو به بافت اطراف مغز فشار مي آورد و علائمي ايجاد مي كند. تومور هاي مغزي ، به خصوص تومورهاي بدخيم، لجام گسيخته اند و با سرعت تكثير مي شوند و به همين دليل، درمان به موقع در اين بيماري ضرورت دارد براي اينكه از پيشرفت آن جلوگيري به عمل آيد.

انواع تومور هاي مغزي خوش خيم

تومور كوردوما تومار خوش خيمي است كه از رشد آهسته برخوردار بوده و در ميان افراد داراي محدوده سني ۵۰ تا ۶۰ سال شايع مي باشد. معمول ترين مكان بروز اين نوع تومور در كف جمجمه و يا در بخش پاييني ستون فقرات مي باشد. علي رغم اينكه تومور كوردوما خوش خيم است، اما ممكن است به استخوان كناري حمله نموده و فشاري را به باف عصبي كناري وارد نمايد. اين نوع تومورها بسيار نادر هستند و تنها ۰٫۲ درصد از كل تومورهاي مغزي اوليه را تشكيل مي دهند.

كرانيوفارنيژيوم عموما تومورهاي خوش خيمي هستند اما به دليل اينكه محل رشدشان نزديك به ساختارهاي حساس عميق مغز است، برداشتن آنها دشوار مي باشد. آنها معمولا از بخشي از غده هيپوفيز سرچشمه گرفته (ساختاري كه تنظيم كننده بسياري از هورمون هاي بدن مي باشد)، از اين رو تقريبا همه بيماران مبتلا به اين نوع سرطان نياز به درمان جايگزيني هورموني دارند. 

گانگليوسيتوما، گانگليوما و آناپلاستيك گانگليوگليوما تومورهاي نادري هستند كه شامل سلول هاي عصبي نئوپلاستيك بوده، قابل تميز (تفكيك) مي باشند و عمدتا هم در افراد جوان بروز مي كنند.

گلوموس جوگولار تومورهاي خوش خيمي هستند كه معمولا در زير قاعده جمجمه و در بالاي وريد ژوگولار ايجاد مي گردند. آنها رايج ترين فرم تومور گلوموس هستند. تومورهاي گلوموس به طور كل ۰٫۶ درصد از نئوپلاسم سر و گردن را تشكيل مي دهند

تومور هاي مغزي

مغز انسان در يك محفظه استخواني به نام جمجمه قرار دارد. وقتي توده يا توموري در آن شكل مي گيرد از هر سو به بافت اطراف مغز فشار مي آورد و علائمي ايجاد مي كند. تومور هاي مغزي ، به خصوص تومورهاي بدخيم، لجام گسيخته اند و با سرعت تكثير مي شوند و به همين دليل، درمان به موقع در اين بيماري ضرورت دارد براي اينكه از پيشرفت آن جلوگيري به عمل آيد.

انواع تومور هاي مغزي خوش خيم

تومور كوردوما تومار خوش خيمي است كه از رشد آهسته برخوردار بوده و در ميان افراد داراي محدوده سني ۵۰ تا ۶۰ سال شايع مي باشد. معمول ترين مكان بروز اين نوع تومور در كف جمجمه و يا در بخش پاييني ستون فقرات مي باشد. علي رغم اينكه تومور كوردوما خوش خيم است، اما ممكن است به استخوان كناري حمله نموده و فشاري را به باف عصبي كناري وارد نمايد. اين نوع تومورها بسيار نادر هستند و تنها ۰٫۲ درصد از كل تومورهاي مغزي اوليه را تشكيل مي دهند.

كرانيوفارنيژيوم عموما تومورهاي خوش خيمي هستند اما به دليل اينكه محل رشدشان نزديك به ساختارهاي حساس عميق مغز است، برداشتن آنها دشوار مي باشد. آنها معمولا از بخشي از غده هيپوفيز سرچشمه گرفته (ساختاري كه تنظيم كننده بسياري از هورمون هاي بدن مي باشد)، از اين رو تقريبا همه بيماران مبتلا به اين نوع سرطان نياز به درمان جايگزيني هورموني دارند. 

گانگليوسيتوما، گانگليوما و آناپلاستيك گانگليوگليوما تومورهاي نادري هستند كه شامل سلول هاي عصبي نئوپلاستيك بوده، قابل تميز (تفكيك) مي باشند و عمدتا هم در افراد جوان بروز مي كنند.

گلوموس جوگولار تومورهاي خوش خيمي هستند كه معمولا در زير قاعده جمجمه و در بالاي وريد ژوگولار ايجاد مي گردند. آنها رايج ترين فرم تومور گلوموس هستند. تومورهاي گلوموس به طور كل ۰٫۶ درصد از نئوپلاسم سر و گردن را تشكيل مي دهند

منينگيوماس با اينكه معمول ترين تومورهاي درون جمجمه اي خوش خيمي به شمار مي روند كه ۱۰ الي ۱۵ درصد از كل نئوپلاسم هاي مغزي را تشكيل مي دهند اما با اين وجود درصد بسيار كمي از آنها همچنان مي توانند بدخيم باشند. اين تومورها از پرده هاي مغزي منشا گرفته كه با ساختار غشا مانند خود اطراف مغز و نخاع شوكي را احاطه كرده اند.

پينئوسيتوما به طوركل ضايعات خوش خيمي هستند كه از سلول هاي پينه آل نشات گرفته و عمدتا در بزرگسالان رخ مي دهند. آنها اغلب خوب شناسايي شده، غير تهاجمي و همگن مي باشند كه از رشد آهسته اي هم برخوردار هستند.

 آدنوم هيپوفيز بعد از گليوماس، منينگيوماس و شوانوما اين نوع تومور از معمول ترين تومورهاي درون جمجمه اي به شمار مي رود. اكثر تومورهاي آدنوم هيپوفيز خوش خيم بوده و از رشد تقريبا آهسته اي برخوردار مي باشند. حتي تومورهاي هيپوفيزي بدخيم هم به ندرت به ساير نقاط بدن سرايت مي كنند. آدنوم ها رايج ترين نوع مرضي هستند كه بر هيپوفيز اثر مي گذارند. هر چند كه اين بيماري در كودكان نيز تشخيص داده مي شود، اما با اين وجود، افرادي كه در هه ۳۰ و يا ۴۰ از زندگي خود هستند، بيشتر در معرض اين نوع تومور قرار دارند. اكثر اين نوع تومورها به طور موفقيت آميزي قابل درمان مي باشند.

شوانوما تومورهاي خوش خيم و شايع در بزرگسالان مي باشند. اين نوع تومور هاي مغزي در طول رشته هاي عصبي ايجاد مي گردند. عصب هايي كه خود از سلول هايي تشكيل يافته اند كه وظيفه ايجاد عايق الكتريكي براي سلول هاي عصبي را به عهده دارند.

شوانوما معمولا به جاي حمله به باقي مانده عصب نرمال، مكان آن را تغيير مي دهد. آكوستيك نوروما رايج ترين نوع تومور شوانوما است كه از هشتمين عصب جمجمه اي و يا وستيبولار كوكله نشات مي گيرد و از طريق مغز به گوش سرايت مي كند. هر چند كه اين نوع تومور هاي مغزي خوش خيم مي باشند اما رشد و تحميل فشار از جانب آن ها به رشته هاي عصبي و در نهايت مغز باعث به وجود آمدن عوارض پيچيده و يا حتي مرگ مي شود. از ديگر مكان هاي رشد اين نوع تومور مي توان به ستون فقرات يا عصب هايي اشاره نمود كه به قسمت هاي زيرين بدن گسترش مي يابند.

انواع تومور هاي مغزي بدخيم

گليوماس شايع ترين نوع تومور مغزي در بزرگسالان است كه ۷۸ درصد از تومورهاي مغزي بدخيم را تشكيل مي دهد. آنها از سلول هاي گليا كه وظيفه حفاظت از مغز را به عهده دارند، نشات مي گيرند. اين سلول ها به سه دسته آستروسيت ها، اپنديمال ها و اوليگودندرو گليال ها تقسيم مي گردند. تومورهاي گليال شامل موارد زير مي باشند:

آستروسيتوما ها معمول ترين نوع تومورهاي گليومايي هستند كه نيمي از تومورهاي اوليه مغزي و نخاع شكي را تشكيل مي دهند. منشا تومورهاي آستروسيتوما سلول هاي ستاره شكل گليالي هستند كه آستروسيت نام دارند. آنها بخشي از بافت محافظتي مغز به شمار مي روند. اين تومور در هر بخشي از مغز ممكن است رشد كند اما رايج ترين مكان بروز آن مغز پيشين است. افراد در هر سني كه باشند مي توانند مبتلا به اين نوع تومور گردند اما بزرگسالان و به ويژه مردان ميانسال در معرض بيشتري قرار دارند.

آستروسيتوماي مغزي در كودكان و افراد جوان شايع تر بوده و اكثر تومورهاي مغزي كودكان نيز از همين نوع مي باشد. اين نوع تومور در كودكان به عنوان تومور درجه پايين در نظر گرفته شده، در حالي كه در بزرگسالان درجه بالا توصيف مي گردد.

اپنديموما از تغيير فرم نئوپلاستيك سلول هاي اپنديمال نشات مي گيرند كه پوشاننده سيستم بطني بوده و ۲ الي ۳ درصد از تومورهاي مغزي را تشكيل مي دهند. اغلب آنها خوب شناسايي شده، در حالي كه برخي ديگر از اين مزيت برخوردار نمي باشند.

گليوبلاستوم مولتي فرم  تهاجمي ترين نوع تومور گليالي مي باشد. اين نوع تومور به سرعت رشد كرده و به ساير بافت ها سرايت مي كند. گليوبلاستوم مولتي فرم  به راحتي قابل تشخيص و پيش بيني نمي باشد. آنها ممكن است از چندين نوع متفاوت سلولي نظير آستروسيت ها و اليگودندروسيت ها تشكيل شده باشند. اين نوع تومور در ميان افراد ۵۰ تا ۶۰ ساله زن و مرد رايج مي باشد.
مدولو بلاستوما منشا اين نوع تومورها معمولا در مخچه بوده و ميزان بروز آنها نيز در كودكان بسيار بالا مي باشد. آنها به عنوان تومورهاي درجه بالايي شناخته شده اند كه معمولا با پرتودرماني و شيمي درماني قابل درمان مي باشند.
اليگودندروگليوم اين نوع تومورها از سلول هايي نشات مي گيرند كه وظيفه ايجاد پيه غلاف عصب را به عهده دارند. پيه غلاف عصب عايقي براي رشته هاي عصبي مغز به شمار مي رود. 

انواع ديگر تومور هاي مغزي

همانژيوبلاستوما اين نوع تومورها از رشد آهسته اي برخوردار بوده و محل آنها نيز عموما در مخچه مي باشد. تومور همانژيوبلاستوما از لحاظ اندازه بزرگ بوده و معمولا به همراه يك كيسه رشد مي كند. منشا اين تومورها رگ هاي خوني بوده و در ميان افراد ميان ۴۰ تا ۶۰ سال و زن و مرد رايج مي باشد.

رابدوييد اين نوع تومورها، تومورهاي نادري بوده كه به شدت تهاجمي مي باشند و به درون سيستم عصبي مركزي گسترش مي يابد. آنها معمولا در چندين مكان از بدن (به ويژه كليه ها) پديدار مي گردند. تومور رابدوييد بيشتر در كودكان شايع بوده، اما بزرگسالان نيز به آن مبتلا مي گردند.  

تومورهاي مغزي كودكان

منشا تومورهاي مغزي در كودكان بافت هايي هستند كه متفاوت از آن بافت هايي مي باشند كه عامل تومورهاي مغزي در بزرگسالان به شمار مي روند. پرتوتراپي به عنوان درماني نسبتا قابل تحمل در بزرگسالان ممكن است مانع از رشد نرمال مغز در كودكان زير ۵ سال گردد. طبق مطالعات بنياد تومور مغزي كودكان آشكار گشته است، تقريبا ۴۲۰۰ كودك در ايالات متحده داراي تومور مغزي تشخيص داده شده اند كه ۷۲ درصد از آنان كودكان زير ۱۵ سال مي باشند.

برخي از انواع تومورهاي مغزي بيش از آنكه در بزرگترها ديده شود، در كودكان يافت مي شود. شايع ترين نوع تومورهاي مغزي در كودكان مدولوبلاستوما، آستروسيتوماي درجه پايين، اپنديموما، كرانيوفارنيژيوم و گليوم ساقه مغز مي باشند. 
سازمان بهداشت جهاني به منظور نشان دادن ميزان بدخيمي و يا خوش خيمي يك تومور، سيستمي را طراحي كرده است كه بر اساس ويژگي هاي بافت شناسي تومور، آن را درجه بندي مي كند.