آناتومي ستون فقرات و سيستم عصبي محيطي
نخاع
طناب نخاعي امتدادي از سيستم عصبي مركزي (CNS) است كه شامل مغز و نخاع مي باشد. طناب نخاعي در پايين ساقه مغز، در منطقه اي به نام بصل النخاع آغاز مي شود، و در كمر به تدريج باريك مي شود و مخروط انتهايي (Conus medullaris) را ايجاد كرده و در آن نقطه به پايان ميرسد.
از لحاظ كالبد شناسي، طناب نخاعي از راس بالاترين استخوان گردن يا به عبارتي اولين مهره ي گردن به نام مهره C1، امتداد يافته و تقريبا تا سطح بالاترين مهره كمري به نام مهره ي L1 مي رسد. مهره ي L1 بالاترين استخوان كمر بوده و درست در زير قفسه سينه قرار دارد. طول طناب نخاعي حدود ۱۸ اينچ (۴۵ سانتي متر) است و شكل نسبتا استوانه اي دارد. بخش هاي سرويكال (گردني) و لومبار (كمري) دو منطقه برجسته طناب نخاعي را ايجاد كرده اند. يك بافت همبند به نام فيلوم ترمينال يا رشته ي انتهايي از را مخروط انتهايي شروع شده و تا لگن ادامه مي يابد.
در انتهاي طناب نخاعي (يعني مخروط انتهايي)، ناحيه “دم اسب” قرار دارد؛ اين ناحيه مجموعه اي از عصب هايي است كه نامش از كلمه لاتين “cauda equina”، به معناي دم اسب برگرفته شده است (آناتوميست ها يا كالبد شناسان اوليه فكر مي كردند كه مجموعه ي اين اعصاب شبيه دم اسب است).
مايع مغزي نخاعي (CSF) طناب نخاعي را احاطه مي كند، كه آن هم توسط سه لايه محافظ به نام مننژ يا پرده هاي مغزي (سخت شامه، عنكبوتيه و نرم شامه) محافظت مي شود