جراحي ستون فقرات
جراحي ستون فقرات با حداقل تهاجم (MIS) اولين بار در دهه ۱۹۸۰انجام شد، اما اخيرا پيشرفت هاي سريع در آن رخ داده است. پيشرفت هاي فن آوري، جراحان ستون فقرات را قادر به انتخاب بيمار و درمان مجموعه ي در حال تحول از اختلالات ستون فقرات، مانند بيماري دژنراتيو ديسك ، فتق ديسك ، شكستگي ها، تومورها ، عفونت ها، بي ثباتي و بدشكلي مي كند.
يكي از نقاط ضعف مربوط به جراحي هاي باز لومبار (پشت) عبارت است از آسيبي كه در نتيجه ي برش ۵ الي ۶ اينچي رخ مي دهد. دلايل احتمالي زيادي براي آسيب به بافت سالم وجود دارد:
تشريح عضلات و به عقب كشيده شدن آن براي ظاهر شدن ستون فقرات به منظور جراحي (كه منجر به ايجاد زخم و بافت فيبروتيك مي شود)، نياز به سوزاندن (كوتر كردن) رگ هاي خوني و لزوم خارج كردن استخوان. ايجاد اخلال در آناتومي طبيعي ستون فقرات براي تسهيل فشار زدايي اعصابي كه تحت فشار هستند و قرار دادن پيچ و دستگاه هايي به منظور ايجاد ثبات در ستون فقرات. اين رويداد ممكن است منجر به بستري طولاني مدت در بيمارستان (تا پنج روز يا بيشتر)، درد و دوره هاي طولاني مدت بهبود، نياز به استفاده از مسكن بعد از عمل، از دست دادن مقادير زيادي خون در عمل و خطر ابتلا به عفونت بافت شود.
MIS به منظور درمان اختلالات ستون فقرات با دخالت كمتر در عضلات ايجاد شد. اين مي تواند منجر به بهبودي سريع تر، كاهش مقدار خون از دست رفته در عمل و سرعت بازگشت بيمار به عملكرد طبيعي شود. در برخي از روش هاي MIS، كه به "جراحي سوراخ كليد" نيز معروف است، جراح از يك اندوسكوپ كوچك استفاده مي كند كه دوربيني به انتهاي آن وصل شده است. اين اندوسكوپ از طريق برش كوچكي وارد پوست مي شود. دوربين، نماي درون بدن را براي جراحان فراهم مي آورد و امكان دسترسي به منطقه آسيب ديده در ستون فقرات را امكان پذير مي كند
